با گسترش فناوری‌های دیجیتال، مفهوم خانه هوشمند دیگر فقط به روشن و خاموش کردن چراغ‌ها محدود نیست. امروزه بسیاری از لوازم خانگی، از جمله تلویزیون‌ها، به بخشی از شبکه اینترنت اشیاء یا همان IoT تبدیل شده‌اند. اگر تا چند سال پیش تلویزیون تنها نقش یک نمایشگر ساده را داشت، حالا به یک مرکز کنترل، سرگرمی و حتی تعامل با دیگر وسایل خانه تبدیل شده است. اما واقعاً تلویزیون‌های هوشمند چگونه با اینترنت اشیاء کار می‌کنند؟ و این ارتباط چه تأثیری بر تجربه کاربر دارد؟
در این مطلب سعی داریم بدون پیچیدگی‌های فنی، عملکرد تلویزیون‌های هوشمند در اکوسیستم اینترنت اشیاء را بررسی کنیم و ببینیم چگونه این فناوری می‌تواند زندگی روزمره را ساده‌تر، جذاب‌تر و البته هوشمندتر کند.
تلویزیون هوشمند چیست و چه تفاوتی دارد؟
در ساده‌ترین تعریف، تلویزیون هوشمند دستگاهی است که به اینترنت متصل می‌شود و امکاناتی فراتر از پخش کانال‌های تلویزیونی ارائه می‌دهد. این دستگاه‌ها معمولاً دارای سیستم عامل اختصاصی، قابلیت نصب اپلیکیشن، جستجوی اینترنتی، پخش محتوای آنلاین، اتصال به شبکه داخلی و تعامل با سایر وسایل متصل هستند.
وقتی یک تلویزیون وارد بستر اینترنت اشیاء می‌شود، دیگر تنها یک مصرف‌کننده محتوا نیست، بلکه به یک عضو فعال از شبکه خانه هوشمند تبدیل می‌شود که هم می‌تواند داده بفرستد و هم دریافت کند. این ارتباط دوطرفه، در عمل باعث ایجاد هماهنگی و خودکارسازی بسیاری از فرآیندهای روزمره می‌شود.
نقش IoT در تلویزیون‌های هوشمند
اینترنت اشیاء به معنای شبکه‌ای از دستگاه‌های فیزیکی است که به کمک اینترنت، بدون نیاز به دخالت انسانی، با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. در مورد تلویزیون‌های هوشمند، این ارتباط می‌تواند بین دستگاه و موبایل، اسپیکر هوشمند، سیستم روشنایی، ترموستات و حتی یخچال خانه برقرار شود.
برای مثال، فرض کنید در حال تماشای فیلمی هستید و سطح نور اتاق به‌طور خودکار کاهش می‌یابد تا تجربه دیداری بهتری داشته باشید. یا صدای زنگ درب از طریق تلویزیون پخش می‌شود چون زنگ هوشمند خانه با آن همگام‌سازی شده است. همه این اتفاقات با هماهنگی سیستم‌های مبتنی بر IoT و مرکز فرمانی که تلویزیون یکی از اجزای کلیدی آن است، امکان‌پذیر می‌شود.
ارتباط با سایر دستگاه‌ها از طریق شبکه خانگی
تلویزیون‌های هوشمند معمولاً از طریق وای‌فای یا کابل LAN به شبکه داخلی خانه متصل می‌شوند. این اتصال، پایه اصلی ارتباط بین تلویزیون و دیگر دستگاه‌هاست. مثلاً می‌توانید گوشی همراه خود را به تلویزیون متصل کرده و صفحه نمایش را آینه کنید، یا فایل‌های ویدئویی ذخیره‌شده در لپ‌تاپ را بدون نیاز به کابل، روی تلویزیون پخش کنید.
برخی مدل‌ها حتی قابلیت تشخیص خودکار دستگاه‌های نزدیک را دارند و پس از گرفتن اجازه از کاربر، ارتباط ایمن را برقرار می‌کنند. البته بعضی‌ها تصور می‌کنن فقط تلویزیون‌هایی با قیمت بالا از این قابلیت برخوردارند، درحالی‌که بسیاری از مدل‌های میان‌رده نیز این ویژگی را دارند.
کنترل صوتی و دستیارهای دیجیتال
یکی از ویژگی‌های جذاب تلویزیون‌های هوشمند در بستر IoT، قابلیت کنترل صوتی است. این یعنی دیگر نیازی به فشردن دکمه‌های ریموت نیست. کافی‌ست به دستگاه بگویید: «صدا را کم کن» یا «فیلم‌های جدید ژانر علمی تخیلی را پخش کن» و تلویزیون فرمان را اجرا می‌کند.
این قابلیت معمولاً از طریق دستیارهای صوتی که به سیستم تلویزیون متصل هستند، فعال می‌شود. نکته جالب‌تر اینکه تلویزیون می‌تواند پاسخ‌های صوتی بدهد یا پیشنهاداتی متناسب با علایق شما ارائه کند. این سطح از تعامل، نشان‌دهنده تلفیق کامل هوش مصنوعی، یادگیری ماشین و اینترنت اشیاء در یک دستگاه خانگی است.
هماهنگی با سایر اجزای خانه هوشمند
وقتی یک تلویزیون در اکوسیستم IoT قرار می‌گیرد، می‌تواند به‌عنوان یک رابط کاربری برای کنترل سایر وسایل خانه عمل کند. برای مثال، از طریق تلویزیون می‌توان وضعیت دوربین‌های امنیتی را مشاهده کرد، سیستم روشنایی را تنظیم کرد یا حتی ماشین لباسشویی هوشمند را روشن و خاموش نمود.
برخی تلویزیون‌ها دارای داشبورد مرکزی هستند که اطلاعات تمام دستگاه‌های متصل به خانه را نمایش می‌دهند. به این ترتیب، کاربر دیگر نیازی ندارد برای هر وسیله اپلیکیشن جداگانه نصب کند یا از گوشی استفاده کند. همه چیز در یک نمایشگر قابل کنترل است؛ نمایشی که ساده، گرافیکی و کاملاً کاربرپسند طراحی شده است.
امنیت و حریم خصوصی؛ نگرانی واقعی در خانه‌های متصل
با تمام مزایایی که اینترنت اشیاء برای تلویزیون‌های هوشمند فراهم کرده، یک نگرانی جدی همچنان باقی‌ست: امنیت داده‌ها. وقتی یک دستگاه خانگی به اینترنت متصل می‌شود و اطلاعاتی مانند علایق کاربر، موقعیت جغرافیایی، یا زمان استفاده را ذخیره و ارسال می‌کند، مسئله حریم خصوصی اهمیت زیادی پیدا می‌کند.
کاربران باید به تنظیمات امنیتی دستگاه توجه کافی داشته باشند. تغییر رمز عبور پیش‌فرض، به‌روزرسانی سیستم‌عامل، و فعال‌سازی ویژگی‌هایی مثل احراز هویت دومرحله‌ای، از راهکارهایی هستند که می‌توانند امنیت تلویزیون را در شبکه خانه افزایش دهند.
به‌علاوه، باید مراقب نصب اپلیکیشن‌های ناشناس یا اتصال به شبکه‌های عمومی باشید. چون هر اتصال جدید، در عمل یک درگاه جدید برای ورود تهدیدات بالقوه محسوب می‌شود.
با همه این‌ها، نمی‌توان انکار کرد که تلویزیون‌های هوشمند در ترکیب با اینترنت اشیاء، تجربه‌ای متفاوت از سرگرمی و مدیریت خانه را ایجاد کرده‌اند. قابلیت کنترل مرکزی، ارتباط آسان با سایر دستگاه‌ها، و شخصی‌سازی محتوا بر اساس نیاز کاربر، تنها بخشی از مزایایی است که این فناوری در اختیار ما قرار می‌دهد. شاید همین چند سال پیش تصورش سخت بود که از روی مبل، فقط با فرمان صوتی هم فیلم تماشا کنیم، هم دمای اتاق را تنظیم کنیم و هم ببینیم چه کسی زنگ در خانه را زده. حالا این‌ها نه آینده، بلکه بخشی از واقعیت خانه‌های امروزی هستند.
نظرات کاربران