وقتی صحبت از بازی‌های ویدئویی می‌شود، معمولاً تمرکز روی انتخاب کنسول یا قطعات سخت‌افزاری است. اما واقعیت این است که نمایشگر هم نقشی کلیدی در تجربه نهایی دارد. در این بین، بسیاری از گیمرها بین انتخاب مانیتور گیمینگ و تلویزیون دچار تردید می‌شوند. کدام‌یک مناسب‌تر است؟ آیا تلویزیون برای بازی کافی‌ست یا مانیتور انتخاب حرفه‌ای‌تری است؟ این سوالی‌ست که نه‌تنها گیمرهای تازه‌کار، بلکه حتی کاربران حرفه‌ای هم با آن مواجه می‌شوند.
در ادامه به بررسی نقاط قوت و ضعف هر دو گزینه می‌پردازیم تا انتخابی هوشمندانه و متناسب با سبک بازی خود داشته باشید.
فاصله دید و اندازه صفحه: برتری طبیعی تلویزیون‌ها
تلویزیون‌ها معمولاً صفحه‌نمایش بزرگ‌تری دارند و برای استفاده در فواصل دورتر طراحی شده‌اند. اگر شما در اتاق نشیمن یا محیطی بزرگ بازی می‌کنید، تلویزیون گزینه بهتری خواهد بود. اندازه‌های ۵۰، ۶۵ یا حتی ۷۵ اینچ در تلویزیون‌ها رایج هستند، در حالی‌که مانیتورهای گیمینگ معمولاً در بازه ۲۴ تا ۳۲ اینچ قرار دارند.
از طرف دیگر، اگر فاصله‌ی دید شما کم است، مثل زمانی‌که پشت میز نشسته‌اید، مانیتور انتخاب بهتری است. اندازه کوچکتر مانیتور باعث می‌شود تا تمام تصویر را بدون چرخاندن سر درک کنید. در این حالت، خستگی چشم کمتر شده و تمرکز افزایش می‌یابد. به عبارتی هر نمایشگری مناسب موقعیت خاص خودشه.
تأخیر ورودی و نرخ تازه‌سازی: قلمروی مانیتورها
مانیتورهای گیمینگ به‌طور مشخص برای اجرای بازی‌های سریع طراحی شده‌اند. آن‌ها تأخیر ورودی بسیار پایینی دارند و نرخ تازه‌سازی بالاتر از ۱۴۴ هرتز در بسیاری از آن‌ها دیده می‌شود. این ویژگی برای گیمرهای رقابتی، به‌ویژه در بازی‌های تیراندازی اول شخص یا MOBA، اهمیت زیادی دارد.
در مقابل، بسیاری از تلویزیون‌ها تأخیر ورودی بالاتری دارند، مگر آن‌که دارای حالت مخصوص بازی باشند. همچنین اکثر تلویزیون‌ها هنوز روی نرخ ۶۰ یا ۱۲۰ هرتز متوقف شده‌اند و به‌ندرت به سطح بالاتری می‌رسند. البته بعضی از تلویزیون‌های جدیدتر با فناوری‌های پیشرفته، تا حد زیادی این فاصله را جبران کرده‌اند.
بنابراین اگر به بازی‌های آنلاین سریع و رقابتی علاقه دارید، مانیتور همچنان یک برتری ملموس دارد.
کیفیت تصویر و زاویه دید: هرکدام در جای خود
تلویزیون‌های مدرن معمولاً از تکنولوژی‌هایی مثل HDR، نوردهی موضعی یا پنل‌های با کنتراست بالا بهره می‌برند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود رنگ‌ها واقعی‌تر و صحنه‌های تاریک یا روشن با جزئیات بیشتری نمایش داده شوند. به همین دلیل، بازی در تلویزیون ممکن است از نظر بصری جذاب‌تر باشد؛ به‌خصوص در بازی‌های داستانی، ماجراجویی یا سینمایی.
در مقابل، مانیتورها زاویه دید محدودتری دارند و بعضی مدل‌ها در زوایای خاص دچار کاهش کیفیت رنگ می‌شوند. البته این مسئله زمانی اهمیت دارد که بیش از یک نفر به صفحه نگاه می‌کنند، یا اگر نمایشگر روی دیوار نصب نشده باشد. برای کاربر تنها، این موضوع معمولاً مشکل‌ساز نیست.
اتصال و امکانات جانبی: بستگی به نیاز شما دارد
تلویزیون‌ها معمولاً برای اتصال به کنسول، سیستم صوتی، یا دستگاه‌های چندرسانه‌ای طراحی شده‌اند. بنابراین تنوع درگاه‌ها، کنترل از راه دور، قابلیت پخش محتوای آنلاین و امکانات هوشمند از مزیت‌های آن‌ها محسوب می‌شود. همچنین امکان استفاده ترکیبی برای فیلم، ورزش و سایر کاربردهای خانگی هم وجود دارد.
در سوی دیگر، مانیتورها به‌طور خاص برای استفاده رومیزی و اتصال به کامپیوتر طراحی شده‌اند. دقت رنگ بالا، وجود درگاه‌های DisplayPort، و پشتیبانی از G-Sync یا FreeSync از ویژگی‌هایی هستند که در مانیتورها پررنگ‌تر دیده می‌شوند.
اگر فقط قصد دارید بازی کنید، هر دو گزینه قابل‌قبول هستند. اما اگر می‌خواهید از یک نمایشگر هم برای تماشای فیلم استفاده کنید و هم بازی، تلویزیون‌ها کاربردی‌تر خواهند بود.
تلویزیون و مانیتور، هر کدام نقطه قوت خاص خود را دارند. انتخاب بین این دو، بیشتر به سبک زندگی، نوع بازی، میزان رقابت، و حتی فضای فیزیکی خانه شما بستگی دارد. اگر عاشق گرافیک بالا و بازی‌های داستان‌محور هستید و از فاصله دورتری بازی می‌کنید، تلویزیون برای شما ایده‌آل است. ولی اگر دنبال برتری در رقابت آنلاین، واکنش سریع و نرخ تازه‌سازی بالا هستید، مانیتور گیمینگ دقیقاً همان چیزی‌ست که به آن نیاز دارید.
گاهی پاسخ درست این است: شاید بهتر باشد هر دو را داشته باشید!
نظرات کاربران